Enfin…terug naar mijn niet ideale bikinilijf. Ik heb: (en ik ga dus nu een opsomming maken, zoals bijna alle dames dat doen vlak voor ze de bikini aandoen die ik ze adviseer. Ik luister dan aandachtig naar die opsomming en ga vervolgens, als ze de bikini aanheeft, de mooie punten aanhalen en trust me die heeft iedereeeeeeeen!)

• Ik heb cellulitis op mijn bovenarmen en bovenbenen, hoewel ik het nu veel minder erg vind als “vroeger” omdat de rest toen nog strak was en het meer opviel.
• Ik heb een enorm littekens op mijn buik van mijn navel tot mijn schaambeen (goedaardig gezwel uit mijn darmen verwijderd) die door mijn zwangerschappen enorm is uitgerekt. Toch heeft die korte periode van onzekerheid van destijds me veel gebracht. Door het besef van sterfelijkheid kijk je toch anders naar de wereld. Dus BOEIE (stopwoord van mijn zoon van 9) ‘t is maar een litteken.
• Ik heb achter op mijn schouders een gek kuiltje. Alsof mijn vel aan het bot is blijven plakken. Mijn moeder èn mijn dochter hebben het ook en dan heeft het ook wel weer iets speciaals.
• Ik ben voor mijn doen echt te zwaar……. Die extra kilo’s die ik nu heb gaan op mijn heupen en buik wonen maar dan niet op zo’n charmante zandloper manier maar meer als een soort “zadeltassen” zoals de Belgen het noemen.
• Ik word rood, krijg mega veel sproeten en als ik mijn decolleté niet om het uur met factor 50 insmeer krijg ik allemaal blaasjes. Dus absoluut geen egaal mooi bruin kleurtje voor mij. Ook dat heb ik niet mee.

Allemaal VET zielig voor mij…boehoe!!

Wat ik wel heb..? Over mijn mooie en aantrekkelijke eigenschappen laat ik me niet uit. Die zijn er heus dat weet ik wel! Maar zo gek dat ik die even helemaal vergeet, die eerste 5 minuten als ik mijn strandjurk uitdoe en in mijn bikini op het strand of langs het zwembad sta. Herkenbaar?

Wat ik wel heb: een mega mooie bikini (offcourse) waarin mijn lijf zoals het is en zoals ik er toch van hou perfect in uitkomt. En… een heel tevreden SMILE.
Tijdens duurlooptrainingen (jaja dit lijf heeft ooit een marathon volbracht) heb ik geleerd dat als je geforceerd lacht je brein kan denken dat het echt leuk is.
En diezelfde fake SMILE helpt me dan die eerste paar schreden in mijn bikini in het openbaar te maken.

Wat je geeft is wat je krijgt; ik SMILE en denk heel hard: “WAT HEB IK EEN MOOI BIKINILIJF” je ziet mijn collega strandgenoten kijken (als ze kijken, maar meestal kijken ze natuurlijk niet) met een blik van “wat een tevreden vrouw met al haar onvolkomenheden en haar badass bikini en haar Smile.”

En dan komt het allemaal goed!

‘T is maar een tip…!

Wees tevreden met je lijf met al haar onvolkomenheden, sommige dingen had je kunnen voorkomen of kunnen veranderen andere dingen hebben jij en je lijf samen meegemaakt en kun je niks aan doen. Ze maken je wie je nu bent! Toch moet je het er mee doen; we krijgen maar 1 lijf en 1 leven. Geniet! En show die mooie bikini/badpak je hebt ‘m immers met zorg (bij ons) uitgezocht.
Laat de andere mensen om je heen ervan meegenieten.

Liefs, Geartsje