{"content":"

Dit prachtige badpak van Prima Donna had zich deze zomer zo anders voorgesteld. Ze werd begin van het jaar afgeleverd met heel veel andere badmode in een winkel in Gorredijk. Dat was even schrikken, Gorredijk of all places? “Zijn daar zonaanbidders te vinden die van perfect passende badmode houden en daar ook nog graag in gezien willen worden?” vroeg ze zich af. Jazeker!

Al snel werd haar duidelijk dat dit eigenlijk “the place to be” was voor haar als prachtig stylish zwart hoog uitgesneden badpak met detail op de schouderbandjes. Het ene na het andere badpak, strandjurk, bikini werd met allemaal “oehs en aahs” gepast en gingen (bijna allemaal) direct over de toonbank om in een chique Qulotte tasje uit de winkel te verdwijnen. Het badpak wachtte geduldig haar beurt af om gepast en gekocht te worden.

“Oeh waar zou haar vakantie naar toe gaan?”

Het badpak begon al te fantaseren waar zij heen zou gaan en nog belangrijker met wie? Wat zij niet wist is dat één van de Qulotte dames (we noemen haar voor het gemak in dit verhaal G) haar zinnen op dit badpak had gezet. Na lange tijd had G wel weer eens zin in een nieuw badpak. Met name om in het buitenwater te zwemmen. Ze vind het gewoon lekkerder om het koude water te trotseren met een lapje stof voor haar buik. Niet dat het kleine stukje stof iets van warmte vasthoudt, het is meer om het moment tussen: daar ga ik en wwwwat is het koud te overbruggen. Dat zit natuurlijk tussen de oren maar ze is daarin niet de enige die om die reden een badpak kiest. Want deze zonaanbidster, hoewel ze dat niet vaak doet met haar tere huidje, heeft eigenlijk altijd een bikini aan. Die had G voor dit seizoen al uitgekozen. (een olijfgroen exemplaar van Marie Jo) Werkend in een lingeriewinkel is het een vanzelfsprekendheid om elke jaar tenminste één nieuw(e) bikini/badpak aan te schaffen. Het is eerder een uitdaging het niet te doen dan wel. De verleiding begint al tijdens de inkoop en wordt gedurende de eerste leveringen in de winkel alleen maar groter.

Het badmode seizoen was al aardig op gang (ergens in februari) In die periode onderscheiden we grofweg 2 soorten clientèle . “We gaan lekker naar de zon om de druilerige winter te ontvluchten, heb je een mooie bikini, stijlvol badpak met bijpassende strandhoed, jurkje of pareo” en natuurlijk de fan “Is de nieuwe collectie er al? Ik zag zoiets moois voorbij komen op jullie site dat wil ik echt even passen”

De tijd verstreek, inmiddels waren er al een paar van dezelfde badpakken over de toonbank gegaan maar deze in 80D hing er nog. Het was al bijna Pasen en dat is de tijd van het jaar dat G begint met haar persoonlijke-buitenzwem-seizoen. G besloot het badpak mee naar huis te nemen om het zelf even te passen en te keuren, want het badpak is aan de zijkanten best hoog uitgesneden en zou haar dat wel staan? Het badpak was in verwarring. Waarom ging zij niet zoals die andere badmode in een mooi tasje naar buiten. Maar werd ze in een tas gepropt tussen een broodbakje en een make-up tasje? Thuis gekomen was G meteen verkocht. Deze zou haar veel plezier brengen en stond ook nog heel goed! Het badpak kwam in de lade bij een enkel badpak en wel 25 andere bikini’s. Hoewel het erg donker was in het laatje, vermaakte ze zich prima. De andere bikini’s deelden mooie verhalen en anekdotes van stranden die ze hadden gezien en zwembaden waar ze in gedobberd hadden. Het badpak wist het zeker: Deze draagster ging een goede aan haar krijgen. Ze zou G niet teleurstellen. Ze verheugde zich op zonovergoten stranden en cocktailhour waarbij ze gedragen als top op een jeans shortje helemaal tot haar echt zou komen, of nog beter onder een wijde kaftan.. Joehoe laat de zomer maar komen.

Het werd Pasen. Geen idee wat haar te wachten stond, maar het laatje kwam open. Alleen werd er een ander badpak gekozen voor deze jaarlijkse vuurdoop. G vond het toch nog beetje zonde om haar nieuwe badpak mee te nemen naar Terkaple, waar de eerste duik plaats zou vinden.

“Geeft niks” dacht het zwarte badpak, “mijn tijd komt nog wel!”

Toen was het eindelijk “echt” zomer en werden er koffers gepakt. “Jaaaa” dacht het badpak, “daar gaan we!” Van de olijfkleurige bikini had ze begrepen dat die dit voorjaar mee was geweest naar Amerika en mocht zwemmen in de Golf van Mexico. Nou dat beloofde veel goeds, zeker voor haar als chique zwart badpak. Je kon haar natuurlijk bij elke bestemming goed dragen!

De reis was kort. “Is dat goed nieuws?” vroeg ze zich af. De volgende ochtend was het meteen raak ”yeah ik mag aan” jubelde het zwarte badpak. “Eindelijk doen waar ik goed in ben; de draagster nog knapper laten lijken en haar mega veel zelfvertrouwen geven. De hoofden zullen draaien. Mensen aan het strand of zwembad zullen achter hun hand verluisteren naar elkaar en beamen dat dat echt een mooi zwempak is. Kom op laten we gaan” Wel vreemd dat er over het haar heen meteen een oude donkerblauwe heren badjas werd getrokken. Maar dat kon het zwarte badpak niet schelen. Ze verlangde naar zon, veel zon!

Al wat er kwam, het was geen zon. Het was heel veel zout water. Geen kabbelende golfjes van een fris bergmeer, of een tropisch branding. Het waren de woeste golven van de Waddenzee. Net die week, de week dat het voor het zwarte badpak moest gaan gebeuren, dat ze doen kon waar ze voor gemaakt was, deed het weer niet mee. Niemand die van haar zou kunnen genieten behalve G. Het Hollandse weer kon G niet deren, die deed elke dag een duik in de zee en genoot met volle teugen. Na een frisse duik hing ze het badpak op te drogen. Echter werd het badpak niet echt droog door de regelmatige buitjes en ging het badpak de volgende ochtend gewoon weer aan opgedroogd of nog steeds een beetje vochtig, aan ging die! En hup de zee weer in!

Daar hing ze dan….oh wat had ze zich deze zomer anders voorgesteld. Kon ze praten dan hadden we haar kunnen horen klagen, kon ze huilen dan dropen er dikke zilte tranen van teleurstelling. Niks niet shinen, niks niet flaneren maar gewoon dienstdoen als zwempak. Gedurende haar tijd dat ze geduldig hing te wachten in de winkel in Gorredijk had ze de dames van Qulotte dikwijls klanten horen corrigeren als ze spraken over zwempakken; dan werd erg gezegd; “wij noemen het liever badpak” Nou het enige wat ze toch nog toe had gedaan was zwemmen.

Wie weet mag ze volgende reis mee naar een warmer, zonniger en stijlvollere bestemming.

Heeft jouw bikini/badpak de vakantie gehad die ze had gehoopt? Wat denk jij?

","created_at":"Sun, 25 Aug 2024","featured_image":{"alt":"","thumbURL":"https://qulotte.nl/media/371935/img_5579-1724593317.jpg"},"summary":"Soms zit het mee soms zit het tegen… Ze mocht mee naar herfstig Ameland, terwijl ze zo graag op een andere plek had willen shinen.","title":"Als onze badmode zou kunnen praten."}

Blog: Als onze badmode zou kunnen praten. - Qulotte